wskaźnik

Polish

Etymology

From wskazać +‎ -nik. First attested in 1832.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈfskaʑ.ɲik/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -aʑɲik
• Syllabification: wskaź‧nik

Noun

wskaźnik m inan (related adjective wskaźnikowy)

1. indicator (object that shows things on a map, drawing, etc.)
   1. (programming) pointer (icon that indicates the position of the pointing device, such as a mouse)
2. (mathematics, statistics) coefficient (number expressing the mutual ratio of several values)

   Synonym: współczynnik

3. (literary, figurative, by extension) indicator (that which is indicative of something)

   Synonym: barometr

4. indicator; gauge (measuring instrument that provides information about the quantitative state of something)
5. (chemistry) indicator (any of many substances, such as litmus, used to indicate the concentration of a substance, or the degree of a reaction)

   Synonym: znacznik

6. (sciences) indicator (specific chemical or physical property of a substance or material)
7. (economics) index, indicator (measure, such as unemployment rate, which can be used to predict economic trends)
8. (obsolete) indicator (pointer finger)

   Synonym: palec wskazujący

Declension

Declension of wskaźnik

	singular	plural
nominative	wskaźnik	wskaźniki
genitive	wskaźnika	wskaźników
dative	wskaźnikowi	wskaźnikom
accusative	wskaźnik	wskaźniki
instrumental	wskaźnikiem	wskaźnikami
locative	wskaźniku	wskaźnikach
vocative	wskaźniku	wskaźniki

Further reading

• wskaźnik in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• wskaźnik in Polish dictionaries at PWN
• Aleksander Zdanowicz (1861) “wskaźnik”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861‎^[2]
• J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1919), “wskaźnik”, in Słownik języka polskiego‎^[3] (in Polish), volume 7, Warsaw, page 738
• wskaźnik in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego