włodza

Old Polish

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *volďa. First attested in c. 1455–1460.

Pronunciation

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /vɫɔd͡za/
• IPA^(key): (15^th CE) /vɫɔd͡za/

Noun

włodza f

1. property, belongings, estate
   • 1875 [c. 1455-1460], Zygmunt Celichowski, editor, Słowniczek łacińsko- polski wyrazów prawa magdeburskiego z wieku XV. Przedruk homograficzny z kodeksu kórnickiego‎^[1], page 9:

     Wlodze obyeczanya posessiones sponsionis

     [Włodze obiecania posessiones sponsionis]

Descendants

• Polish: władza, włodza

References

• Boryś, Wiesław (2005) “włodza”, in Słownik etymologiczny języka polskiego (in Polish), Kraków: Wydawnictwo Literackie, →ISBN
• Mańczak, Witold (2017) “włodza”, in Polski słownik etymologiczny (in Polish), Kraków: Polska Akademia Umiejętności, →ISBN
• B. Sieradzka-Baziur, editor (2011–2015), “włodza”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN

Polish

Pronunciation

• (Middle Polish) IPA^(key): /ˈvɫɔ.d͡za/

Noun

włodza f

1. Middle Polish form of władza

Further reading

• Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “włodza”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]