vindicatus
Jump to navigation
Jump to search
Latin[edit]
Etymology[edit]
Perfect passive participle of vindicō.
Participle[edit]
vindicātus (feminine vindicāta, neuter vindicātum); first/second-declension participle
Declension[edit]
First/second-declension adjective.
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | vindicātus | vindicāta | vindicātum | vindicātī | vindicātae | vindicāta | |
Genitive | vindicātī | vindicātae | vindicātī | vindicātōrum | vindicātārum | vindicātōrum | |
Dative | vindicātō | vindicātō | vindicātīs | ||||
Accusative | vindicātum | vindicātam | vindicātum | vindicātōs | vindicātās | vindicāta | |
Ablative | vindicātō | vindicātā | vindicātō | vindicātīs | |||
Vocative | vindicāte | vindicāta | vindicātum | vindicātī | vindicātae | vindicāta |