viileke
Jump to navigation
Jump to search
Finnish[edit]
Etymology[edit]
From Proto-Finnic *viilek'eh. Possibly from viile- + -ke.
Pronunciation[edit]
Noun[edit]
viileke
Declension[edit]
Inflection of viileke (Kotus type 48*A/hame, kk-k gradation) | ||||
---|---|---|---|---|
nominative | viileke | viilekkeet | ||
genitive | viilekkeen | viilekkeiden viilekkeitten | ||
partitive | viilekettä | viilekkeitä | ||
illative | viilekkeeseen | viilekkeisiin viilekkeihin | ||
singular | plural | |||
nominative | viileke | viilekkeet | ||
accusative | nom. | viileke | viilekkeet | |
gen. | viilekkeen | |||
genitive | viilekkeen | viilekkeiden viilekkeitten | ||
partitive | viilekettä | viilekkeitä | ||
inessive | viilekkeessä | viilekkeissä | ||
elative | viilekkeestä | viilekkeistä | ||
illative | viilekkeeseen | viilekkeisiin viilekkeihin | ||
adessive | viilekkeellä | viilekkeillä | ||
ablative | viilekkeeltä | viilekkeiltä | ||
allative | viilekkeelle | viilekkeille | ||
essive | viilekkeenä | viilekkeinä | ||
translative | viilekkeeksi | viilekkeiksi | ||
abessive | viilekkeettä | viilekkeittä | ||
instructive | — | viilekkein | ||
comitative | See the possessive forms below. |
Further reading[edit]
- “viileke”, in Kielitoimiston sanakirja [Dictionary of Contemporary Finnish][1] (in Finnish) (online dictionary, continuously updated), Kotimaisten kielten keskuksen verkkojulkaisuja 35, Helsinki: Kotimaisten kielten tutkimuskeskus (Institute for the Languages of Finland), 2004–, retrieved 2023-07-04