utrapieniec

Polish

Etymology

From utrapienie +‎ -iec.

Pronunciation

• IPA^(key): /u.traˈpjɛ.ɲɛt͡s/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɛɲɛt͡s
• Syllabification: u‧tra‧pie‧niec

Noun

utrapieniec m pers

1. (derogatory) pest, nuisance (person causing annoyance or inconvenience)

   Synonyms: see Thesaurus:urwis

Declension

Declension of utrapieniec

	singular	plural
nominative	utrapieniec	utrapieńcy/utrapieńce (deprecative)
genitive	utrapieńca	utrapieńców
dative	utrapieńcowi	utrapieńcom
accusative	utrapieńca	utrapieńców
instrumental	utrapieńcem	utrapieńcami
locative	utrapieńcu	utrapieńcach
vocative	utrapieńcze	utrapieńcy

Further reading

• utrapieniec in Polish dictionaries at PWN