suppedito

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Pronunciation[edit]

Verb[edit]

suppeditō (present infinitive suppeditāre, perfect active suppeditāvī, supine suppeditātum); first conjugation

  1. to be fully supplied, be (or have) in abundance
  2. to suffice
    Synonym: sufficiō
  3. to give, supply

Conjugation[edit]

   Conjugation of suppeditō (first conjugation)
indicative singular plural
first second third first second third
active present suppeditō suppeditās suppeditat suppeditāmus suppeditātis suppeditant
imperfect suppeditābam suppeditābās suppeditābat suppeditābāmus suppeditābātis suppeditābant
future suppeditābō suppeditābis suppeditābit suppeditābimus suppeditābitis suppeditābunt
perfect suppeditāvī suppeditāvistī,
suppeditāstī1
suppeditāvit,
suppeditāt1
suppeditāvimus,
suppeditāmus1
suppeditāvistis,
suppeditāstis1
suppeditāvērunt,
suppeditāvēre,
suppeditārunt1
pluperfect suppeditāveram,
suppeditāram1
suppeditāverās,
suppeditārās1
suppeditāverat,
suppeditārat1
suppeditāverāmus,
suppeditārāmus1
suppeditāverātis,
suppeditārātis1
suppeditāverant,
suppeditārant1
future perfect suppeditāverō,
suppeditārō1
suppeditāveris,
suppeditāris1
suppeditāverit,
suppeditārit1
suppeditāverimus,
suppeditārimus1
suppeditāveritis,
suppeditāritis1
suppeditāverint,
suppeditārint1
passive present suppeditor suppeditāris,
suppeditāre
suppeditātur suppeditāmur suppeditāminī suppeditantur
imperfect suppeditābar suppeditābāris,
suppeditābāre
suppeditābātur suppeditābāmur suppeditābāminī suppeditābantur
future suppeditābor suppeditāberis,
suppeditābere
suppeditābitur suppeditābimur suppeditābiminī suppeditābuntur
perfect suppeditātus + present active indicative of sum
pluperfect suppeditātus + imperfect active indicative of sum
future perfect suppeditātus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present suppeditem suppeditēs suppeditet suppeditēmus suppeditētis suppeditent
imperfect suppeditārem suppeditārēs suppeditāret suppeditārēmus suppeditārētis suppeditārent
perfect suppeditāverim,
suppeditārim1
suppeditāverīs,
suppeditārīs1
suppeditāverit,
suppeditārit1
suppeditāverīmus,
suppeditārīmus1
suppeditāverītis,
suppeditārītis1
suppeditāverint,
suppeditārint1
pluperfect suppeditāvissem,
suppeditāssem1
suppeditāvissēs,
suppeditāssēs1
suppeditāvisset,
suppeditāsset1
suppeditāvissēmus,
suppeditāssēmus1
suppeditāvissētis,
suppeditāssētis1
suppeditāvissent,
suppeditāssent1
passive present suppediter suppeditēris,
suppeditēre
suppeditētur suppeditēmur suppeditēminī suppeditentur
imperfect suppeditārer suppeditārēris,
suppeditārēre
suppeditārētur suppeditārēmur suppeditārēminī suppeditārentur
perfect suppeditātus + present active subjunctive of sum
pluperfect suppeditātus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present suppeditā suppeditāte
future suppeditātō suppeditātō suppeditātōte suppeditantō
passive present suppeditāre suppeditāminī
future suppeditātor suppeditātor suppeditantor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives suppeditāre suppeditāvisse,
suppeditāsse1
suppeditātūrum esse suppeditārī suppeditātum esse suppeditātum īrī
participles suppeditāns suppeditātūrus suppeditātus suppeditandus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
suppeditandī suppeditandō suppeditandum suppeditandō suppeditātum suppeditātū

1At least one rare poetic syncopated perfect form is attested.

Descendants[edit]

  • Catalan: supeditar
  • Spanish: supeditar

References[edit]

  • suppedito”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • suppedito”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • suppedito in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
  • Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
    • if I live till then: si vita mihi suppeditat
    • to provide some one with a livelihood: omnes ad vitam copias suppeditare alicui
    • a livelihood: quae suppeditant ad victum (Off. 1. 4. 12)
    • his means suffice to defray daily expenses: copiae cotidianis sumptibus suppetunt (vid. sect. IV. 2, note suppeditare...)
  • suppedito in Ramminger, Johann (2016 July 16 (last accessed)) Neulateinische Wortliste: Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700[2], pre-publication website, 2005-2016