stawiennictwo

Polish

Etymology

From stawienie +‎ -nik +‎ -stwo.

Pronunciation

• IPA^(key): /sta.vjɛnˈɲit͡s.tfɔ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -it͡stfɔ
• Syllabification: sta‧wien‧nic‧two

Noun

stawiennictwo n

1. (formal, law, usually in the singular) appearance (instance of someone coming into a court of law to be part of a trial)

Declension

Declension of stawiennictwo

	singular	plural
nominative	stawiennictwo	stawiennictwa
genitive	stawiennictwa	stawiennictw
dative	stawiennictwu	stawiennictwom
accusative	stawiennictwo	stawiennictwa
instrumental	stawiennictwem	stawiennictwami
locative	stawiennictwie	stawiennictwach
vocative	stawiennictwo	stawiennictwa

Related terms

adjective

• stawienniczy

 

Further reading

• stawiennictwo in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• stawiennictwo in Polish dictionaries at PWN