skończenie

Polish

Etymology

From skończyć +‎ -enie.

Pronunciation

• IPA^(key): /skɔɲˈt͡ʂɛ.ɲɛ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɛɲɛ
• Syllabification: skoń‧cze‧nie

Noun

skończenie n

1. verbal noun of skończyć

Declension

Declension of skończenie

	singular
nominative	skończenie
genitive	skończenia
dative	skończeniu
accusative	skończenie
instrumental	skończeniem
locative	skończeniu
vocative	skończenie

Further reading

• skończenie in Polish dictionaries at PWN