rzeźnik

See also: Rzeźnik

Polish

Etymology

From rzezać +‎ -nik.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈʐɛʑ.ɲik/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɛʑɲik
• Syllabification: rzeź‧nik
• Homophone: Rzeźnik

Noun

rzeźnik m pers (female equivalent rzeźniczka, diminutive rzeźniczek)

1. butcher (a person who prepares and sells meat)

   Synonym: masarz

Declension

Declension of rzeźnik

	singular	plural
nominative	rzeźnik	rzeźnicy/rzeźniki (deprecative)
genitive	rzeźnika	rzeźników
dative	rzeźnikowi	rzeźnikom
accusative	rzeźnika	rzeźników
instrumental	rzeźnikiem	rzeźnikami
locative	rzeźniku	rzeźnikach
vocative	rzeźniku	rzeźnicy

Derived terms

• rzeźnicki
• rzeźnictwo
• rzeźniczy
• Rzeźnik

 

Related terms

• rzezać
• rzeź
• rzeźnia
• rzeźny

 

Further reading

• rzeźnik in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• rzeźnik in Polish dictionaries at PWN