rozmówca

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search
See also: rozmówcą

Polish

[edit]

Etymology

[edit]

From rozmowa +‎ -ca. Calque of French interlocuteur.[1] First attested in 1545.[2]

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): /rɔzˈmuf.t͡sa/
  • (Middle Polish) IPA(key): /rɔzˈmof.t͡sa/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -uft͡sa
  • Syllabification: roz‧mów‧ca

Noun

[edit]

rozmówca m pers (female equivalent rozmówczyni)

  1. conversationalist, conversation partner, interlocutor; talker
    Synonym: interlokutor

Declension

[edit]
Declension of rozmówca
singular plural
nominative rozmówca rozmówcy/rozmówce (deprecative)
genitive rozmówcy rozmówców
dative rozmówcy rozmówcom
accusative rozmówcę rozmówców
instrumental rozmówcą rozmówcami
locative rozmówcy rozmówcach
vocative rozmówco rozmówcy
[edit]
adjectives
adverb
nouns
verbs

References

[edit]
  1. ^ Bańkowski, Andrzej (2000) “rozmówca”, in Etymologiczny słownik języka polskiego [Etymological Dictionary of the Polish Language] (in Polish)
  2. ^ Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “rozmowca”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]

Further reading

[edit]
Retrieved from "https://en.wiktionary.org/w/index.php?title=rozmówca&oldid=73004656"