przypowiedanie

Old Polish

Etymology

From przypowiedać +‎ -anie. First attested in 1447.

Pronunciation

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /pr̝ipɔvjɛdaɲɛː/
• IPA^(key): (15^th CE) /pr̝ipɔvjɛdaɲe/

Noun

przypowiedanie n

1. (law) summons to court for compensation or consideration of a claimant's claims

   Synonyms: przypowiestny, przypowieść

   • 1868 [1447], Akta grodzkie i ziemskie z czasów Rzeczypospolitej Polskiej : z archiwum tak zwanego bernardyńskiego we Lwowie w skutek fundacyi śp. Alexandra hr. Stadnickiego‎^[1], volume XI, page 307:

     Iohannes... przipowyedal sze super dominos Fredricum... et Iohannem... prima, secunda, tercia et quarta vice. Maczyek scultetus... reposuit post quamlibet *przipowyedanyo terminum

     [Iohannes... przypowiedał sie super dominos Fredricum... et Iohannem... prima, secunda, tercia et quarta vice. Maciek scultetus... reposuit post quamlibet przypowiedanie terminum]

2. verbal noun of przypowiadać (“making a claim in court”)
   • 1972 [15th century], Józef Reczek, Wacław Twardzik, editors, Najstarsze staropolskie tłumaczenie ortyli magdeburskich wg rkpsu nr 50, pages 76, 1:

     Gdy ktho od nasz chcze przyszasznykow ku szwyadzeczstwu... o wyąsszanye albo o przypowyedanye (ab introductione hereditatis, resignatione, arestatione, OrtMac 102: o zapowyedz) albo oczkoly bancz, kako wyele za tho mamy wsząncz?

     [Gdy kto od nas chce przysiężnikow ku świadzieczstwu... o wwiązanie, albo o przypowiedanie (ab introductione hereditatis, resignatione, arestatione, OrtMac 102: o zapowiedź), albo oczkoli bądź, kako wiele za to mamy wziąć?]

Related terms

adverb

• przypowiestnie

 

nouns

• przypowiedzienie
• przypowiestny
• przypowieść

 

verbs

• powiedzieć pf, powiadać impf
• przypowiedzieć pf, przypowiadać impf

 

Descendants

• Polish: przypowiadanie

References

• B. Sieradzka-Baziur, editor (2011–2015), “przypowiedanie”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN

Polish

Pronunciation

• (Middle Polish) IPA^(key): /pʂɨ.pɔ.vjɛˈda.ɲe/, /pr̝ɨ.pɔ.vjɛˈda.ɲe/

Noun

przypowiedanie n

1. Middle Polish form of przypowiadanie

Declension

Attested forms of *przypowiedanié

	singular	plural
nominative	—	przypowiedaniå
genitive	—	—
dative	—	—
accusative	—	—
instrumental	—	—
locative	—	—
vocative	—	—