praeduco

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin

[edit]

Etymology

[edit]

From prae- (before) +‎ dūcō (lead).

Pronunciation

[edit]

Verb

[edit]

praedūcō (present infinitive praedūcere, perfect active praedūxī, supine praeductum); third conjugation, irregular short imperative

  1. to lead, draw, interpose, make or put before or in front

Conjugation

[edit]
   Conjugation of praedūcō (third conjugation, irregular short imperative)
indicative singular plural
first second third first second third
active present praedūcō praedūcis praedūcit praedūcimus praedūcitis praedūcunt
imperfect praedūcēbam praedūcēbās praedūcēbat praedūcēbāmus praedūcēbātis praedūcēbant
future praedūcam praedūcēs praedūcet praedūcēmus praedūcētis praedūcent
perfect praedūxī praedūxistī praedūxit praedūximus praedūxistis praedūxērunt,
praedūxēre
pluperfect praedūxeram praedūxerās praedūxerat praedūxerāmus praedūxerātis praedūxerant
future perfect praedūxerō praedūxeris praedūxerit praedūxerimus praedūxeritis praedūxerint
passive present praedūcor praedūceris,
praedūcere
praedūcitur praedūcimur praedūciminī praedūcuntur
imperfect praedūcēbar praedūcēbāris,
praedūcēbāre
praedūcēbātur praedūcēbāmur praedūcēbāminī praedūcēbantur
future praedūcar praedūcēris,
praedūcēre
praedūcētur praedūcēmur praedūcēminī praedūcentur
perfect praeductus + present active indicative of sum
pluperfect praeductus + imperfect active indicative of sum
future perfect praeductus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present praedūcam praedūcās praedūcat praedūcāmus praedūcātis praedūcant
imperfect praedūcerem praedūcerēs praedūceret praedūcerēmus praedūcerētis praedūcerent
perfect praedūxerim praedūxerīs praedūxerit praedūxerīmus praedūxerītis praedūxerint
pluperfect praedūxissem praedūxissēs praedūxisset praedūxissēmus praedūxissētis praedūxissent
passive present praedūcar praedūcāris,
praedūcāre
praedūcātur praedūcāmur praedūcāminī praedūcantur
imperfect praedūcerer praedūcerēris,
praedūcerēre
praedūcerētur praedūcerēmur praedūcerēminī praedūcerentur
perfect praeductus + present active subjunctive of sum
pluperfect praeductus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present praedūc,
praedūce
praedūcite
future praedūcitō praedūcitō praedūcitōte praedūcuntō
passive present praedūcere praedūciminī
future praedūcitor praedūcitor praedūcuntor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives praedūcere praedūxisse praeductūrum esse praedūcī praeductum esse praeductum īrī
participles praedūcēns praeductūrus praeductus praedūcendus,
praedūcundus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
praedūcendī praedūcendō praedūcendum praedūcendō praeductum praeductū

Derived terms

[edit]
[edit]

References

[edit]
  • praeduco”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • praeduco”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • praeduco in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.