podmówca

See also: podmówcą

Polish

Etymology

From podmówić +‎ -ca. First attested in 1743–1745.

Pronunciation

• IPA^(key): /pɔdˈmuf.t͡sa/
• Rhymes: -uft͡sa
• Syllabification: pod‧mów‧ca

Noun

podmówca m pers

1. (obsolete) person who tricks someone into something; convincer; smooth talker; trickster (Is there an English equivalent to this definition?)

   Synonym: podmawiacz

Declension

Declension of podmówca

	singular	plural
nominative	podmówca	podmówcy/podmówce (deprecative)
genitive	podmówcy	podmówców
dative	podmówcy	podmówcom
accusative	podmówcę	podmówców
instrumental	podmówcą	podmówcami
locative	podmówcy	podmówcach
vocative	podmówco	podmówcy

Related terms

adjective

• (obsolete) podmowny

 

nouns

• (obsolete) podmowa

 

verbs

• mówić impf
• podmówić pf, podmawiać impf

 

Further reading

• Aleksander Zdanowicz (1861) “podmówca”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861‎^[1]
• A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1908), “podmówca”, in Słownik języka polskiego‎^[2] (in Polish), volume 4, Warsaw, page 379
• podmówca in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego