oburęczny

Polish

Etymology

From obu- +‎ ręka +‎ -ny.

Pronunciation

• IPA^(key): /ɔ.buˈrɛn.t͡ʂnɨ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɛnt͡ʂnɨ
• Syllabification: o‧bu‧ręcz‧ny

Adjective

oburęczny (not comparable, no derived adverb)

1. ambidextrous
2. two-handed (designed for use by both hands at once)

   młot oburęczny ― sledgehammer

Declension

Declension of oburęczny (hard)

singular					plural
	masculine animate	masculine inanimate	feminine	neuter	virile (= masculine personal)	non-virile
nominative	oburęczny		oburęczna	oburęczne	oburęczni	oburęczne
genitive	oburęcznego		oburęcznej	oburęcznego	oburęcznych
dative	oburęcznemu		oburęcznej	oburęcznemu	oburęcznym
accusative	oburęcznego	oburęczny	oburęczną	oburęczne	oburęcznych	oburęczne
instrumental	oburęcznym		oburęczną	oburęcznym	oburęcznymi
locative	oburęcznym		oburęcznej	oburęcznym	oburęcznych

Derived terms

noun

• oburęczność

 

Further reading

• oburęczny in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• oburęczny in Polish dictionaries at PWN