nawiać

Polish[edit]

From na- +‎ wiać.

nawiać pf (imperfective nawiewać)

(transitive) to overblow, to blow onto (to cause something to rest on something else as a result of blowing) [+accusative] or [+genitive = what] [+ prep (case) = ]
Synonym: nadmuchać
(intransitive, colloquial) to be on the lam
Synonyms: see Thesaurus:uciekać

Conjugation of nawiać pf
	person	singular			plural
	person	masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		nawiać
future tense	1^st	nawieję			nawiejemy
	2^nd	nawiejesz			nawiejecie
	3^rd	nawieje			nawieją
	impersonal	nawieje się
past tense	1^st	nawiałem, -(e)m nawiał	nawiałam, -(e)m nawiała	nawiałom, -(e)m nawiało	nawialiśmy, -(e)śmy nawiali	nawiałyśmy, -(e)śmy nawiały
	2^nd	nawiałeś, -(e)ś nawiał	nawiałaś, -(e)ś nawiała	nawiałoś, -(e)ś nawiało	nawialiście, -(e)ście nawiali	nawiałyście, -(e)ście nawiały
	3^rd	nawiał	nawiała	nawiało	nawiali	nawiały
	impersonal	nawiano
conditional	1^st	nawiałbym, bym nawiał	nawiałabym, bym nawiała	nawiałobym, bym nawiało	nawialibyśmy, byśmy nawiali	nawiałybyśmy, byśmy nawiały
	2^nd	nawiałbyś, byś nawiał	nawiałabyś, byś nawiała	nawiałobyś, byś nawiało	nawialibyście, byście nawiali	nawiałybyście, byście nawiały
	3^rd	nawiałby, by nawiał	nawiałaby, by nawiała	nawiałoby, by nawiało	nawialiby, by nawiali	nawiałyby, by nawiały
	impersonal	nawiano by
imperative	1^st	niech nawieję			nawiejmy
	2^nd	nawiej			nawiejcie
	3^rd	niech nawieje			niech nawieją
passive adjectival participle		nawiany	nawiana	nawiane	nawiani	nawiane
anterior adverbial participle		nawiawszy
verbal noun		nawianie

nawiać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
nawiać in Polish dictionaries at PWN
Aleksander Zdanowicz (1861) “nawiać”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861‎^[1]
J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1904), “nawiać”, in Słownik języka polskiego‎^[2] (in Polish), volume 3, Warsaw, page 202
nawiać in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego