morgunverður

Icelandic

Etymology

From morgunn (“morning”) +‎ verður (“meal, ration, portion”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈmɔrkʏnˌvɛrðʏr/

Noun

morgunverður m (genitive singular morgunverðar, nominative plural morgunverðir)

1. breakfast

Declension

declension of morgunverður

m-s2	singular		plural
	indefinite	definite	indefinite	definite
nominative	morgunverður	morgunverðurinn	morgunverðir	morgunverðirnir
accusative	morgunverð	morgunverðinn	morgunverði	morgunverðina
dative	morgunverði / morgunverð	morgunverðinum	morgunverðum	morgunverðunum
genitive	morgunverðar	morgunverðarins	morgunverða	morgunverðanna

Synonyms

• (breakfast): morgunmatur, árbítur