kvekkje

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Norwegian Nynorsk

[edit]

Verb

[edit]

kvekkje (present tense kvekkjer, past tense kvekte, past participle kvekt, passive infinitive kvekkjast, present participle kvekkjande, imperative kvekk)

  1. palatalized form of kvekke (to startle)

Noun

[edit]

kvekkje n

  1. (pre-1901 (Landsmål) or dialectal) palatalized form of kvekke (a scare)
    • 1971, Lars Vivelid, Langs blodfar på villfjellet, Oslo: Samlaget, page 48:
      den som hev fenge eit kvekkje i barndomen, veks det visst aldri frå seg
      [I guess] whoever gets a scare in their youth, they don't grow out of it