komolytalan
Jump to navigation
Jump to search
Hungarian[edit]
Etymology[edit]
komoly (“serious”) + -talan (“-less, without”)
Pronunciation[edit]
Adjective[edit]
komolytalan (comparative komolytalanabb, superlative legkomolytalanabb)
- (of a person or behavior) irresponsible, unreliable, frivolous, light-minded, flippant
- Synonyms: könnyelmű, megbízhatatlan
- (of an action or performance) superficial, shallow
Declension[edit]
Inflection (stem in -o-, back harmony) | ||
---|---|---|
singular | plural | |
nominative | komolytalan | komolytalanok |
accusative | komolytalant | komolytalanokat |
dative | komolytalannak | komolytalanoknak |
instrumental | komolytalannal | komolytalanokkal |
causal-final | komolytalanért | komolytalanokért |
translative | komolytalanná | komolytalanokká |
terminative | komolytalanig | komolytalanokig |
essive-formal | komolytalanként | komolytalanokként |
essive-modal | komolytalanul | — |
inessive | komolytalanban | komolytalanokban |
superessive | komolytalanon | komolytalanokon |
adessive | komolytalannál | komolytalanoknál |
illative | komolytalanba | komolytalanokba |
sublative | komolytalanra | komolytalanokra |
allative | komolytalanhoz | komolytalanokhoz |
elative | komolytalanból | komolytalanokból |
delative | komolytalanról | komolytalanokról |
ablative | komolytalantól | komolytalanoktól |
non-attributive possessive - singular |
komolytalané | komolytalanoké |
non-attributive possessive - plural |
komolytalanéi | komolytalanokéi |
Derived terms[edit]
See also[edit]
Further reading[edit]
- komolytalan in Bárczi, Géza and László Országh. A magyar nyelv értelmező szótára (‘The Explanatory Dictionary of the Hungarian Language’, abbr.: ÉrtSz.). Budapest: Akadémiai Kiadó, 1959–1962. Fifth ed., 1992: →ISBN