flammiger
Jump to navigation
Jump to search
Latin[edit]
Etymology[edit]
flamma (“flame”) + -ger (“bearing”)
Pronunciation[edit]
- (Classical Latin) IPA(key): /ˈflam.mi.ɡer/, [ˈfɫ̪ämːɪɡɛr]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /ˈflam.mi.d͡ʒer/, [ˈflämːid͡ʒer]
Adjective[edit]
flammiger (feminine flammigera, neuter flammigerum); first/second-declension adjective (nominative masculine singular in -er)
Declension[edit]
First/second-declension adjective (nominative masculine singular in -er).
Number | Singular | Plural | |||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
Case / Gender | Masculine | Feminine | Neuter | Masculine | Feminine | Neuter | |
Nominative | flammiger | flammigera | flammigerum | flammigerī | flammigerae | flammigera | |
Genitive | flammigerī | flammigerae | flammigerī | flammigerōrum | flammigerārum | flammigerōrum | |
Dative | flammigerō | flammigerō | flammigerīs | ||||
Accusative | flammigerum | flammigeram | flammigerum | flammigerōs | flammigerās | flammigera | |
Ablative | flammigerō | flammigerā | flammigerō | flammigerīs | |||
Vocative | flammiger | flammigera | flammigerum | flammigerī | flammigerae | flammigera |
References[edit]
- “flammiger”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- flammiger in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.