disceptatrix
Jump to navigation
Jump to search
Latin[edit]
Etymology[edit]
disceptātor + -trīx
Pronunciation[edit]
- (Classical Latin) IPA(key): /dis.kepˈtaː.triːks/, [d̪ɪs̠kɛpˈt̪äːt̪riːks̠]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /diʃ.ʃepˈta.triks/, [d̪iʃːepˈt̪äːt̪riks]
Noun[edit]
disceptātrīx f (genitive disceptātrīcis); third declension
- female equivalent of disceptātor (“judge, arbitrator”)
Declension[edit]
Third-declension noun.
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | disceptātrīx | disceptātrīcēs |
Genitive | disceptātrīcis | disceptātrīcum |
Dative | disceptātrīcī | disceptātrīcibus |
Accusative | disceptātrīcem | disceptātrīcēs |
Ablative | disceptātrīce | disceptātrīcibus |
Vocative | disceptātrīx | disceptātrīcēs |
References[edit]
- “disceptatrix”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “disceptatrix”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers