colimator
Jump to navigation
Jump to search
Romanian[edit]
Etymology[edit]
Borrowed from French collimateur.
Noun[edit]
colimator n (plural colimatoare)
Declension[edit]
Declension of colimator
singular | plural | |||
---|---|---|---|---|
indefinite articulation | definite articulation | indefinite articulation | definite articulation | |
nominative/accusative | (un) colimator | colimatorul | (niște) colimatoare | colimatoarele |
genitive/dative | (unui) colimator | colimatorului | (unor) colimatoare | colimatoarelor |
vocative | colimatorule | colimatoarelor |
Noun[edit]
colimator m (plural colimatori)
Declension[edit]
Declension of colimator
singular | plural | |||
---|---|---|---|---|
indefinite articulation | definite articulation | indefinite articulation | definite articulation | |
nominative/accusative | (un) colimator | colimatorul | (niște) colimatori | colimatorii |
genitive/dative | (unui) colimator | colimatorului | (unor) colimatori | colimatorilor |
vocative | colimatorule | colimatorilor |