bijeenhouden
Jump to navigation
Jump to search
Dutch
[edit]Etymology
[edit]From bijeen (“together”) + houden (“to hold”).
Pronunciation
[edit]Verb
[edit]bijeenhouden
- (transitive) to hold together
Inflection
[edit]Conjugation of bijeenhouden (strong class 7, slightly irregular, separable) | ||||
---|---|---|---|---|
infinitive | bijeenhouden | |||
past singular | hield bijeen | |||
past participle | bijeengehouden | |||
infinitive | bijeenhouden | |||
gerund | bijeenhouden n | |||
main clause | subordinate clause | |||
present tense | past tense | present tense | past tense | |
1st person singular | hou bijeen, houd bijeen | hield bijeen | bijeenhou, bijeenhoud | bijeenhield |
2nd person sing. (jij) | houdt bijeen | hield bijeen | bijeenhoudt | bijeenhield |
2nd person sing. (u) | houdt bijeen | hield bijeen | bijeenhoudt | bijeenhield |
2nd person sing. (gij) | houdt bijeen | hieldt bijeen | bijeenhoudt | bijeenhieldt |
3rd person singular | houdt bijeen | hield bijeen | bijeenhoudt | bijeenhield |
plural | houden bijeen | hielden bijeen | bijeenhouden | bijeenhielden |
subjunctive sing.1 | houde bijeen | hielde bijeen | bijeenhoude | bijeenhielde |
subjunctive plur.1 | houden bijeen | hielden bijeen | bijeenhouden | bijeenhielden |
imperative sing. | hou bijeen, houd bijeen | |||
imperative plur.1 | houdt bijeen | |||
participles | bijeenhoudend | bijeengehouden | ||
1) Archaic. |