bezapelacyjny

Polish

Etymology

From bez- +‎ apelacyjny.

Pronunciation

• IPA^(key): /bɛz.a.pɛ.laˈt͡sɨj.nɨ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɨjnɨ
• Syllabification: bez‧a‧pe‧la‧cyj‧ny

Adjective

bezapelacyjny (not comparable, derived adverb bezapelacyjnie)

1. (literary) peremptory, decisive, unquestionable (precluding debate or expostulation; not admitting of question or appeal)

   Synonyms: niekwestionowany, ostateczny

   bezapelacyjne zwycięstwo ― decisive victory

   bezapelacyjny lider ― undisputed leader

Declension

Declension of bezapelacyjny (hard)

singular					plural
	masculine animate	masculine inanimate	feminine	neuter	virile (= masculine personal)	non-virile
nominative	bezapelacyjny		bezapelacyjna	bezapelacyjne	bezapelacyjni	bezapelacyjne
genitive	bezapelacyjnego		bezapelacyjnej	bezapelacyjnego	bezapelacyjnych
dative	bezapelacyjnemu		bezapelacyjnej	bezapelacyjnemu	bezapelacyjnym
accusative	bezapelacyjnego	bezapelacyjny	bezapelacyjną	bezapelacyjne	bezapelacyjnych	bezapelacyjne
instrumental	bezapelacyjnym		bezapelacyjną	bezapelacyjnym	bezapelacyjnymi
locative	bezapelacyjnym		bezapelacyjnej	bezapelacyjnym	bezapelacyjnych

Derived terms

noun

• bezapelacyjność

 

Related terms

noun

• apelacja

 

Further reading

• bezapelacyjny in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• bezapelacyjny in Polish dictionaries at PWN