abarticulamentum
Jump to navigation
Jump to search
Latin[edit]
Etymology[edit]
ab- + articulus + -mentum, attested only in Sextus Placitus, De medicamentis ex animalibus 23.2 (late 4th century).
Pronunciation[edit]
- (Classical) IPA(key): /a.bar.ti.ku.laːˈmen.tum/, [äbärt̪ɪkʊɫ̪äːˈmɛn̪t̪ʊ̃ˑ]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /a.bar.ti.ku.laˈmen.tum/, [äbärt̪ikuläˈmɛn̪t̪um]
Noun[edit]
abarticulāmentum n (genitive abarticulāmentī); second declension
- (Late Latin, anatomy, hapax) joint
Declension[edit]
Second-declension noun (neuter).
Case | Singular | Plural |
---|---|---|
Nominative | ||
Genitive | ||
Dative | ||
Accusative | ||
Ablative | ||
Vocative |
References[edit]
- abarticulamentum in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.