Tut

See also: tut, TUT, tút, and tût

English

Etymology

Clipping of Tutankhamon.

Pronunciation

IPA^(key): /tuːt/, /tʌt/

Proper noun

Tut

1. (informal) Nickname for Tutankhamon.

Anagrams

• Utt

Luxembourgish

Etymology

From Middle Low German tūte (“conical object”), perhaps through Early Modern German Tute, which had both senses, while contemporary German distinguishes Tüte (“bag”) from Tute (“horn”).

Pronunciation

• IPA^(key): /tuːt/

Noun

Tut f (plural Tuten, diminutive Titchen)

1. paper or plastic bag, packet
2. horn (on a car)

Turkish

Tut ilçesi

Pronunciation

• IPA^(key): /tʰutʰ/

Proper noun

Tut

1. A district of Adıyaman, Turkey

Declension

    declension of Tut

	singular	plural
nominative	Tut	Tutlar / Tut'lar
accusative	Tut'u	Tutları / Tut'ları
dative	Tut'a	Tutlara / Tut'lara
locative	Tut'ta	Tutlarda / Tut'larda
ablative	Tut'tan	Tutlardan / Tut'lardan
genitive	Tut'un	Tutların / Tut'ların

    possessive of Tut

	singular	plural
benim (my)	Tut'um	Tutlarım / Tut'larım
senin (your)	Tut'un	Tutların / Tut'ların
onun (his/her/its)	Tut'u	Tutları / Tut'ları
bizim (our)	Tut'umuz	Tutlarımız / Tut'larımız
sizin (your)	Tut'unuz	Tutlarınız / Tut'larınız
onların (their)	Tut'u / Tutları / Tut'ları	Tutları / Tut'ları

Derived terms

• Tutlu