τετριμμένος

Ancient Greek

Etymology

Participle of τέτρῐμμαι, passive perfect of τρῑ́βω (trī́bō, “I rub, grind”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /te.trim.mé.nos/ → /te.trimˈme.nos/ → /te.triˈme.nos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /te.trim.mé.nos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /te.trimˈme.nos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /te.trimˈme.nos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /te.trimˈme.nos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /te.triˈme.nos/

Participle

τετριμμένος • (tetrimménos) m (feminine τετρῐμμένη, neuter τετρῐμμένον); first/second declension

1. rubbed
2. worn out, used constantly

   ἡ τετριμμένη καὶ κοινὴ διάλεκτος ― hē tetrimménē kaì koinḕ diálektos ― the overused and common language (dialect).

3. experienced by frequent use

Inflection

First and second declension of τετρῐμμένος; τετρῐμμένη; τετρῐμμένον (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		τετρῐμμένος tetrimménos	τετρῐμμένη tetrimménē	τετρῐμμένον tetrimménon		τετρῐμμένω tetrimménō	τετρῐμμένᾱ tetrimménā	τετρῐμμένω tetrimménō		τετρῐμμένοι tetrimménoi	τετρῐμμέναι tetrimménai	τετρῐμμένᾰ tetrimména
Genitive		τετρῐμμένου tetrimménou	τετρῐμμένης tetrimménēs	τετρῐμμένου tetrimménou		τετρῐμμένοιν tetrimménoin	τετρῐμμέναιν tetrimménain	τετρῐμμένοιν tetrimménoin		τετρῐμμένων tetrimménōn	τετρῐμμένων tetrimménōn	τετρῐμμένων tetrimménōn
Dative		τετρῐμμένῳ tetrimménōi	τετρῐμμένῃ tetrimménēi	τετρῐμμένῳ tetrimménōi		τετρῐμμένοιν tetrimménoin	τετρῐμμέναιν tetrimménain	τετρῐμμένοιν tetrimménoin		τετρῐμμένοις tetrimménois	τετρῐμμέναις tetrimménais	τετρῐμμένοις tetrimménois
Accusative		τετρῐμμένον tetrimménon	τετρῐμμένην tetrimménēn	τετρῐμμένον tetrimménon		τετρῐμμένω tetrimménō	τετρῐμμένᾱ tetrimménā	τετρῐμμένω tetrimménō		τετρῐμμένους tetrimménous	τετρῐμμένᾱς tetrimménās	τετρῐμμένᾰ tetrimména
Vocative		τετρῐμμένε tetrimméne	τετρῐμμένη tetrimménē	τετρῐμμένον tetrimménon		τετρῐμμένω tetrimménō	τετρῐμμένᾱ tetrimménā	τετρῐμμένω tetrimménō		τετρῐμμένοι tetrimménoi	τετρῐμμέναι tetrimménai	τετρῐμμένᾰ tetrimména
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		τετρῐμμένως tetrimménōs				—				—
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

• Greek: τετριμμένος (tetrimménos), τριμμένος (trimménos)

Further reading

• “τετριμμένος”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “τετριμμένος”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• “τετριμμένος”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers

Greek

Etymology

Learnedly, from Ancient Greek τετρῐμμένος (tetrimménos). Formal perfect participle of τρίβομαι (trívomai), passive voice of τρίβω. It retains the ancient reduplication τ-ε-τρ....

Pronunciation

• IPA^(key): /tetriˈmenos/
• Hyphenation: τε‧τριμ‧μέ‧νος

Participle

τετριμμένος • (tetrimménos) m (feminine τετριμμένη, neuter τετριμμένο)

1. (formal, figuratively) mundane, commonplace

   Βαριέμαι όταν μιλάει· όλο τετριμμένα πράγματα λέει.

   Variémai ótan miláei; ólo tetrimména prágmata léei.

   I am bored when he/she talks; he/she says boring things all the time.

Usage notes

• The corresponding standard Modern Greek participle τριμμένος (trimménos, “grated”) has literal meaning only.

Declension

Declension of τετριμμένος

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	τετριμμένος •	τετριμμένη •	τετριμμένο •	τετριμμένοι •	τετριμμένες •	τετριμμένα •
genitive	τετριμμένου •	τετριμμένης •	τετριμμένου •	τετριμμένων •	τετριμμένων •	τετριμμένων •
accusative	τετριμμένο •	τετριμμένη •	τετριμμένο •	τετριμμένους •	τετριμμένες •	τετριμμένα •
vocative	τετριμμένε •	τετριμμένη •	τετριμμένο •	τετριμμένοι •	τετριμμένες •	τετριμμένα •