σχόμενος

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /skʰó.me.nos/ → /ˈsxo.me.nos/ → /ˈsxo.me.nos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /skʰó.me.nos/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ˈskʰo.me.nos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ˈsxo.me.nos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ˈsxo.me.nos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ˈsxo.me.nos/

Participle

σχόμενος • (skhómenos) m (feminine σχομένη, neuter σχόμενον); first/second declension

1. aorist middle participle of ἔχω (ékhō)

Declension

First and second declension of σχόμενος; σχομένη; σχόμενον (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		σχόμενος skhómenos	σχομένη skhoménē	σχόμενον skhómenon		σχομένω skhoménō	σχομένᾱ skhoménā	σχομένω skhoménō		σχόμενοι skhómenoi	σχόμεναι skhómenai	σχόμενᾰ skhómena
Genitive		σχομένου skhoménou	σχομένης skhoménēs	σχομένου skhoménou		σχομένοιν skhoménoin	σχομέναιν skhoménain	σχομένοιν skhoménoin		σχομένων skhoménōn	σχομένων skhoménōn	σχομένων skhoménōn
Dative		σχομένῳ skhoménōi	σχομένῃ skhoménēi	σχομένῳ skhoménōi		σχομένοιν skhoménoin	σχομέναιν skhoménain	σχομένοιν skhoménoin		σχομένοις skhoménois	σχομέναις skhoménais	σχομένοις skhoménois
Accusative		σχόμενον skhómenon	σχομένην skhoménēn	σχόμενον skhómenon		σχομένω skhoménō	σχομένᾱ skhoménā	σχομένω skhoménō		σχομένους skhoménous	σχομένᾱς skhoménās	σχόμενᾰ skhómena
Vocative		σχόμενε skhómene	σχομένη skhoménē	σχόμενον skhómenon		σχομένω skhoménō	σχομένᾱ skhoménā	σχομένω skhoménō		σχόμενοι skhómenoi	σχόμεναι skhómenai	σχόμενᾰ skhómena
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		σχομένως skhoménōs				σχομενώτερος skhomenṓteros				σχομενώτᾰτος skhomenṓtatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.