στρατηγικός

Ancient Greek

Etymology

From στρᾰτηγός (stratēgós, “leader, commander, general”) +‎ -ῐκός (-ikós).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /stra.tɛː.ɡi.kós/ → /stra.ti.ʝiˈkos/ → /stra.ti.ʝiˈkos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /stra.tɛː.ɡi.kós/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /stra.te̝.ɡiˈkos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /stra.ti.ʝiˈkos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /stra.ti.ʝiˈkos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /stra.ti.ʝiˈkos/

Adjective

στρᾰτηγῐκός • (stratēgikós) m (feminine στρᾰτηγῐκή, neuter στρᾰτηγῐκόν); first/second declension

1. of or for a general
2. (of persons) suited or fitted for command, versed in generalship
3. (at Rome) praetorian

Inflection

First and second declension of στρᾰτηγῐκός; στρᾰτηγῐκή; στρᾰτηγῐκόν (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		στρᾰτηγῐκός stratēgikós	στρᾰτηγῐκή stratēgikḗ	στρᾰτηγῐκόν stratēgikón		στρᾰτηγῐκώ stratēgikṓ	στρᾰτηγῐκᾱ́ stratēgikā́	στρᾰτηγῐκώ stratēgikṓ		στρᾰτηγῐκοί stratēgikoí	στρᾰτηγῐκαί stratēgikaí	στρᾰτηγῐκᾰ́ stratēgiká
Genitive		στρᾰτηγῐκοῦ stratēgikoû	στρᾰτηγῐκῆς stratēgikês	στρᾰτηγῐκοῦ stratēgikoû		στρᾰτηγῐκοῖν stratēgikoîn	στρᾰτηγῐκαῖν stratēgikaîn	στρᾰτηγῐκοῖν stratēgikoîn		στρᾰτηγῐκῶν stratēgikôn	στρᾰτηγῐκῶν stratēgikôn	στρᾰτηγῐκῶν stratēgikôn
Dative		στρᾰτηγῐκῷ stratēgikôi	στρᾰτηγῐκῇ stratēgikêi	στρᾰτηγῐκῷ stratēgikôi		στρᾰτηγῐκοῖν stratēgikoîn	στρᾰτηγῐκαῖν stratēgikaîn	στρᾰτηγῐκοῖν stratēgikoîn		στρᾰτηγῐκοῖς stratēgikoîs	στρᾰτηγῐκαῖς stratēgikaîs	στρᾰτηγῐκοῖς stratēgikoîs
Accusative		στρᾰτηγῐκόν stratēgikón	στρᾰτηγῐκήν stratēgikḗn	στρᾰτηγῐκόν stratēgikón		στρᾰτηγῐκώ stratēgikṓ	στρᾰτηγῐκᾱ́ stratēgikā́	στρᾰτηγῐκώ stratēgikṓ		στρᾰτηγῐκούς stratēgikoús	στρᾰτηγῐκᾱ́ς stratēgikā́s	στρᾰτηγῐκᾰ́ stratēgiká
Vocative		στρᾰτηγῐκέ stratēgiké	στρᾰτηγῐκή stratēgikḗ	στρᾰτηγῐκόν stratēgikón		στρᾰτηγῐκώ stratēgikṓ	στρᾰτηγῐκᾱ́ stratēgikā́	στρᾰτηγῐκώ stratēgikṓ		στρᾰτηγῐκοί stratēgikoí	στρᾰτηγῐκαί stratēgikaí	στρᾰτηγῐκᾰ́ stratēgiká
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		στρᾰτηγῐκῶς stratēgikôs				στρᾰτηγῐκώτερος stratēgikṓteros				στρᾰτηγῐκώτᾰτος stratēgikṓtatos
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

• → English: strategic
• → Italian: strategico

Further reading

• “στρατηγικός”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “στρατηγικός”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• στρατηγικός in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette