προηγουμένων

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pro.ɛː.ɡuː.mé.nɔːn/ → /pro.i.ɣuˈme.non/ → /pro.i.ɣuˈme.non/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pro.ɛː.ɡuː.mé.nɔːn/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pro.e̝.ɡuˈme.non/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /pro.i.ɣuˈme.non/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /pro.i.ɣuˈme.non/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /pro.i.ɣuˈme.non/

Participle

προηγουμένων • (proēgouménōn)

1. genitive plural masculine/feminine/neuter of προηγούμενος (proēgoúmenos)

Greek

Pronunciation

• IPA^(key): /pro.i.ɣu.ˈme.non/
• Hyphenation: προ‧η‧γου‧μέ‧νων

Noun

προηγουμένων • (proïgouménon) m (masculine)

1. Genitive plural form of προηγούμενος (proïgoúmenos).

Noun

προηγουμένων • (proïgouménon) f (feminine)

1. Genitive plural form of προηγούμενη (proïgoúmeni).

Noun

προηγουμένων • (proïgouménon) n (neuter)

1. Genitive plural form of προηγούμενο (proïgoúmeno).

Participle

προηγουμένων • (proïgouménon) (learned, rare) alternative of προηγούμενων (proïgoúmenon)

1. Genitive masculine, feminine and neuter plural form of προηγούμενος (proïgoúmenos).