περιπατητικός

Ancient Greek

Etymology

From περῐπᾰτέω (peripatéō, “I walk around”) +‎ -τῐκός (-tikós, “verbal adjective suffix”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /pe.ri.pa.tɛː.ti.kós/ → /pe.ri.pa.ti.tiˈkos/ → /pe.ri.pa.ti.tiˈkos/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /pe.ri.pa.tɛː.ti.kós/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /pe.ri.pa.te̝.tiˈkos/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /pe.ri.pa.ti.tiˈkos/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /pe.ri.pa.ti.tiˈkos/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /pe.ri.pa.ti.tiˈkos/

Adjective

περῐπᾰτητῐκός • (peripatētikós) m (feminine περῐπᾰτητῐκή, neuter περῐπᾰτητῐκόν); first/second declension

1. Given to walking around

Usage notes

Aristotle and his followers were called περῐπᾰτητῐκοί (peripatētikoí), in reference to their teaching and learning while walking around.

Inflection

First and second declension of περῐπᾰτητῐκός; περῐπᾰτητῐκή; περῐπᾰτητῐκόν (Attic)

Number		Singular				Dual				Plural
Case/Gender		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter		Masculine	Feminine	Neuter
Nominative		περῐπᾰτητῐκός peripatētikós	περῐπᾰτητῐκή peripatētikḗ	περῐπᾰτητῐκόν peripatētikón		περῐπᾰτητῐκώ peripatētikṓ	περῐπᾰτητῐκᾱ́ peripatētikā́	περῐπᾰτητῐκώ peripatētikṓ		περῐπᾰτητῐκοί peripatētikoí	περῐπᾰτητῐκαί peripatētikaí	περῐπᾰτητῐκᾰ́ peripatētiká
Genitive		περῐπᾰτητῐκοῦ peripatētikoû	περῐπᾰτητῐκῆς peripatētikês	περῐπᾰτητῐκοῦ peripatētikoû		περῐπᾰτητῐκοῖν peripatētikoîn	περῐπᾰτητῐκαῖν peripatētikaîn	περῐπᾰτητῐκοῖν peripatētikoîn		περῐπᾰτητῐκῶν peripatētikôn	περῐπᾰτητῐκῶν peripatētikôn	περῐπᾰτητῐκῶν peripatētikôn
Dative		περῐπᾰτητῐκῷ peripatētikôi	περῐπᾰτητῐκῇ peripatētikêi	περῐπᾰτητῐκῷ peripatētikôi		περῐπᾰτητῐκοῖν peripatētikoîn	περῐπᾰτητῐκαῖν peripatētikaîn	περῐπᾰτητῐκοῖν peripatētikoîn		περῐπᾰτητῐκοῖς peripatētikoîs	περῐπᾰτητῐκαῖς peripatētikaîs	περῐπᾰτητῐκοῖς peripatētikoîs
Accusative		περῐπᾰτητῐκόν peripatētikón	περῐπᾰτητῐκήν peripatētikḗn	περῐπᾰτητῐκόν peripatētikón		περῐπᾰτητῐκώ peripatētikṓ	περῐπᾰτητῐκᾱ́ peripatētikā́	περῐπᾰτητῐκώ peripatētikṓ		περῐπᾰτητῐκούς peripatētikoús	περῐπᾰτητῐκᾱ́ς peripatētikā́s	περῐπᾰτητῐκᾰ́ peripatētiká
Vocative		περῐπᾰτητῐκέ peripatētiké	περῐπᾰτητῐκή peripatētikḗ	περῐπᾰτητῐκόν peripatētikón		περῐπᾰτητῐκώ peripatētikṓ	περῐπᾰτητῐκᾱ́ peripatētikā́	περῐπᾰτητῐκώ peripatētikṓ		περῐπᾰτητῐκοί peripatētikoí	περῐπᾰτητῐκαί peripatētikaí	περῐπᾰτητῐκᾰ́ peripatētiká
Derived forms		Adverb				Comparative				Superlative
		περῐπᾰτητῐκῶς peripatētikôs				—				—
Notes:		This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Descendants

• → Latin: peripatēticus

References

• “περιπατητικός”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “περιπατητικός”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• περιπατητικός in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• περιπατητικός in Trapp, Erich, et al. (1994–2007) Lexikon zur byzantinischen Gräzität besonders des 9.-12. Jahrhunderts [the Lexicon of Byzantine Hellenism, Particularly the 9th–12th Centuries], Verlag der Österreichischen Akademie der Wissenschaften