λιμένα

Ancient Greek

Pronunciation

 

• IPA^(key): /li.mé.na/ → /liˈme.na/ → /liˈme.na/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /li.mé.na/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /liˈme.na/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /liˈme.na/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /liˈme.na/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /liˈme.na/

Noun

λῐμένᾰ • (liména) m

1. accusative singular of λῐμήν (limḗn)

Greek

Pronunciation

• IPA^(key): /liˈmena/
• Hyphenation: λι‧μέ‧να
• Homophone: λυμένα (lyména) (neutral plural “the untied, solved”)

Noun

λιμένα • (liména) m

1. Genitive, accusative and vocative singular form of λιμένας (liménas).

Alternative forms

• (for genitive only): λιμένος (liménos) (formal, Katharevousa, ancient)
• (informal for genitive) λιμανιού (limanioú)
• (informal for accusative, vocative) λιμάνι (limáni)