κολλημένος

Greek

Etymology

Perfect participle of κολλιέμαι (kolliémai), passive voice of κολλάω/κολλώ (“I glue”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ko.liˈme.nos/
• Hyphenation: κολ‧λη‧μέ‧νος

Participle

κολλημένος • (kolliménos) m (feminine κολλημένη, neuter κολλημένο)

1. glued, stuck
2. (figuratively) with an idée fixe stuck in the mind

Declension

Declension of κολλημένος

number  case \ gender	singular			plural
	masculine	feminine	neuter	masculine	feminine	neuter
nominative	κολλημένος •	κολλημένη •	κολλημένο •	κολλημένοι •	κολλημένες •	κολλημένα •
genitive	κολλημένου •	κολλημένης •	κολλημένου •	κολλημένων •	κολλημένων •	κολλημένων •
accusative	κολλημένο •	κολλημένη •	κολλημένο •	κολλημένους •	κολλημένες •	κολλημένα •
vocative	κολλημένε •	κολλημένη •	κολλημένο •	κολλημένοι •	κολλημένες •	κολλημένα •

Antonyms

• ξεκολλημένος (xekolliménos, “unstuck”, participle)

Related terms

• κολλητός (kollitós, “stuck, able to be stuck; buddy”)

• and see: κόλλα f (kólla, “glue”)