γητεύω

Greek

Alternative forms

• γοητεύω (goïtévo) (standard)

Etymology

Inherited from Byzantine Greek γητεύω, from Ancient Greek γοητεύω (goēteúō, “bewitch”). Also see γοητεύω (goïtévo).

Pronunciation

• IPA^(key): /ʝiˈte.vo/
• Hyphenation: γη‧τεύ‧ω

Verb

γητεύω • (gitévo) (past γήτεψα, passive γητεύομαι, p‑past γητεύτηκα, ppp γητεμένος)

1. (vernacular, literature) use magic to enchant
2. Alternative form of γοητεύω (goïtévo)

Conjugation

γητεύω   γητεύομαι

	Active voice ➤		Passive voice ➤
Indicative mood ➤	Imperfective aspect ➤	Perfective aspect ➤	Imperfective aspect	Perfective aspect
Non-past tenses ➤	Present ➤	Dependent ➤	Present	Dependent
1 sg	γητεύω	γητέψω	γητεύομαι	γητευτώ
2 sg	γητεύεις	γητέψεις	γητεύεσαι	γητευτείς
3 sg	γητεύει	γητέψει	γητεύεται	γητευτεί
1 pl	γητεύουμε, [‑ομε]	γητέψουμε, [‑ομε]	γητευόμαστε	γητευτούμε
2 pl	γητεύετε	γητέψετε	γητεύεστε, γητευόσαστε	γητευτείτε
3 pl	γητεύουν(ε)	γητέψουν(ε)	γητεύονται	γητευτούν(ε)
Past tenses ➤	Imperfect ➤	Simple past ➤	Imperfect	Simple past
1 sg	γήτευα	γήτεψα	γητευόμουν(α)	γητεύτηκα
2 sg	γήτευες	γήτεψες	γητευόσουν(α)	γητεύτηκες
3 sg	γήτευε	γήτεψε	γητευόταν(ε)	γητεύτηκε
1 pl	γητεύαμε	γητέψαμε	γητευόμασταν, (‑όμαστε)	γητευτήκαμε
2 pl	γητεύατε	γητέψατε	γητευόσασταν, (‑όσαστε)	γητευτήκατε
3 pl	γήτευαν, γητεύαν(ε)	γήτεψαν, γητέψαν(ε)	γητεύονταν, (γητευόντουσαν)	γητεύτηκαν, γητευτήκαν(ε)
Future tenses ➤	Continuous ➤	Simple ➤	Continuous	Simple
1 sg	θα γητεύω ➤	θα γητέψω ➤	θα γητεύομαι ➤	θα γητευτώ ➤
2,3 sg, 1,2,3 pl	θα γητεύεις, …	θα γητέψεις, …	θα γητεύεσαι, …	θα γητευτείς, …
	Perfect aspect ➤		Perfect aspect
Present perfect ➤	έχω, έχεις, … γητέψει   έχω, έχεις, … γητεμένο, ‑η, ‑ο ➤		έχω, έχεις, … γητευτεί   είμαι, είσαι, … γητεμένος, ‑η, ‑ο ➤
Past perfect ➤	είχα, είχες, … γητέψει   είχα, είχες, … γητεμένο, ‑η, ‑ο		είχα, είχες, … γητευτεί   ήμουν, ήσουν, … γητεμένος, ‑η, ‑ο
Future perfect ➤	θα έχω, θα έχεις, … γητέψει   θα έχω, θα έχεις, … γητεμένο, ‑η, ‑ο		θα έχω, θα έχεις, … γητευτεί   θα είμαι, θα είσαι, … γητεμένος, ‑η, ‑ο
Subjunctive mood ➤	Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας).
Imperative mood ➤	Imperfective aspect	Perfective aspect	Imperfective aspect	Perfective aspect
2 sg	γήτευε	γήτεψε, γήτευ' 1	—	γητέψου
2 pl	γητεύετε	γητέψτε, γητεύτε2	γητεύεστε	γητευτείτε
Other forms	Active voice		Passive voice
Present participle➤	γητεύοντας ➤		—
Perfect participle➤	έχοντας γητέψει ➤		γητεμένος, ‑η, ‑ο ➤
Nonfinite form➤	γητέψει		γητευτεί
Notes     Appendix:Greek verbs	1. Colloquial apocopic perfective imperative + accusative of article & noun or weak pronouns e.g. γήτευ' τον ("enchant him!")  2. Colloquial.  • (…) optional or informal.   […] rare.   {…} learned, archaic.  • Multiple forms are shown in order of reducing frequency.  • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive.

Related terms

vernacular, or poetic:

• γητειά f (giteiá, “enchantment”)
• γήτεμα n (gítema, “enchantment”)
• γητεμένος (giteménos, “enchanted”, participle)
• γητευτής m (giteftís, “bewitcher”), γητεύτρα f (gitéftra)

• and see: γόης m (góis, “charmer”)