Σευθόπολις

Ancient Greek

Etymology

From Σεύθης (Seúthēs, “Seuthes”) +‎ πόλῐς (pólis, “city”).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /seu̯.tʰó.po.lis/ → /seɸˈθo.po.lis/ → /sefˈθo.po.lis/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /seu̯.tʰó.po.lis/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /sewˈtʰo.po.lis/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /seɸˈθo.po.lis/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /sefˈθo.po.lis/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /sefˈθo.po.lis/

Proper noun

Σευθόπολις • (Seuthópolis) f (genitive Σευθοπόλεως); third declension

1. Seuthopolis

Inflection

Third declension of ἡ Σευθόπολῐς; τῆς Σευθοπόλεως (Attic)

Case / #	Singular
Nominative	ἡ Σευθόπολῐς hē Seuthópolis
Genitive	τῆς Σευθοπόλεως tês Seuthopóleōs
Dative	τῇ Σευθοπόλει têi Seuthopólei
Accusative	τὴν Σευθόπολῐν tḕn Seuthópolin
Vocative	Σευθόπολῐ Seuthópoli
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For declension in other dialects, see Appendix:Ancient Greek dialectal declension.

Derived terms

• Σευθοπολῑ́της (Seuthopolī́tēs)

Descendants

• Greek: Σευθόπολη (Sefthópoli)
• Latin: Seuthopolis